Gedichtje

Ze ruikt naar de lente die ze bracht,
naar de witte magnolia
die begon te bloeien op de dag dat we haar meenamen naar huis,
ons huis, haar huis.

Ze ruikt naar schone was en zachte dekens,
naar regen op een warme zomeravond,
naar vers geroosterd brood
op een doordeweekse ochtend.

In haar ademhaling hoor ik het ruisen van de zee,
het waaien van de herfstwind,
geneurie in de verte.
Als ik naar haar luister,
hoor ik de lievelingsliedjes
van mijn hart.

In haar ogen zie ik haar zussen,
zie ik hun vader,
zie ik de maan
die er is
als we samen met haar
wakker worden.

In haar ogen zie ik vrolijke staartjes
die wapperen in de wind,
zie ik leven,
zie ik
liefde.

Als ik naar haar kijk,
zie ik alles,
alles
waar ik zo veel van houd.